15. Prawdziwy przyjaciel pogodzi się nawet z najgorszą prawdą, po to aby cię nie stracić.

Laura usiadła obok Evelyn posyłając proszący uśmiech typu „możesz zostawić nas samych?” swojemu chłopakowi. Blondyn bez słowa chwycił za klamkę i opuścił pokój czerwonowłosej. Laura potrzebowała porozmawiać teraz szczerze z przyjaciółką. Wiedziała, że widząc ją razem z Ross'em trzymających się za rękę coś jej się nie spodobało. Byli przyjaciółkami, a przyjaciółki mówią sobie wszystko. Upewniając się, że Ross już zszedł na dół, ponieważ słychać było dźwięk grającego telewizora, odwróciła się lekko w stronę Ev. Czerwonowłosa spuściła głowę i westchnęła.

-Słucham.. - zaczęła Laura.

Evelyn udawała, że nie słyszała słów przyjaciółki. Jej głowa ciągle była spuszczona w dół, patrzyła się w swoje nowo zakupione trampki.

-Proszę cię nie udawaj, że mnie nie słyszysz. Jesteśmy przyjaciółkami?

Brązowooka kiwnęła głową. Zdała się na słowa i spojrzała na Laurę.

-Jesteśmy.. przepraszam, że ostatnio się tak zachowuję. Po prostu .. to miasto nie jest dla mnie.. Teraz, z czasem się na pewno przyzwyczaję. Do tego wiesz, że nie przepadam za Ross'em. A teraz się dowiedziałam, że jesteście parą.. zapewne dowiedziałam, że o tym ostatnia. To ważne wydarzenie w waszym wspólnym życiu, a jesteśmy przyjaciółkami więc powinnam o tym wiedzieć..

-Chciałam ci to powiedzieć, dlatego przyszłam tu z Ross'em.. widziałaś nasz pocałunek? - zgadła.

-Taak.. Ale rozumiem cię. Przepraszam, zamiast cieszyć się twoim szczęściem, ja ciągle narzekam.

-Evelyn spokojnie – zaśmiała się. - Wiesz.. Ross na mnie czeka.. nie chciałabyś gdzieś wyjść z Raini? Uwierz mi, że ja ciebie nigdy nie odstawię na bok, mimo że kocham Ross'a. Jesteś dla mnie ważna, więc nie martw się tym że czasami gdzieś z nim wyjdę.. jesteśmy parą, więc będziemy spędzać ze sobą czas. Nigdy nie myśl, że ciebie przez to odstawię.

Evelyn słysząc słowa przyjaciółki, uśmiechnęła się szeroko. Obydwie wstały i złączyły się w mocnym, przyjacielskim uścisku. Evelyn odpowiedziała brunetce, że Raini wyszła z jej domu. Dlatego Laura kazała jej iść po nią, do jej domu. Ev bez zastanowienia wzięła telefon i otworzyła drzwi do pokoju. Wyszła z pokoju i domu. Laura ruszyła za przyjaciółką, skręcając do salonu. Usiadła obok Ross'a i spojrzała na niego. Chłopak z „zaciekawieniem” oglądał lecący w telewizji serial. Jak widać, chłopak nie przepadał za filmami pełnymi akcji. Zauważył, że dosiadła się do niego Laura i wyłączył telewizor, odkładając pilot na stół.

-I jak? - Laura popatrzyła na blondyna i uśmiechnęła się.

-Jest dobrze. Na początku nie była do nas przekonana, ale to moja przyjaciółka. I cieszy się naszym szczęściem, razem z nami – odparła spokojnie.

-Cieszę się.. szkoda tylko, że jakoś szczególnie mnie nie trawi – westchnął.

-Przejdzie jej – odpowiedziała.

Brunetka zaczęła się rozglądać po mieszkaniu. Rodziców znowu nie ma w domu. Jej wyraz twarzy momentalnie zmienił się na smutny. Obiecali, że więcej czasu będą spędzać z córkami, a tymczasem ich dalej nie widać w domu. Ross przysunął się do dziewczyny i otulił ją ramieniem.

-Co się stało? - zapytał.

-Ehh.. znasz moją historię rodzinną.. O tym, że moi rodzice ciągle pracują i nie mają dla mnie i Van czasu. A oni obiecali, że będą mieć go więcej. A teraz znowu ich nie ma.. Czy ja naprawdę tak dużo wymagam?

-Ej.. kochanie, nie smuć się. Może musieli szybko wyjechać do pracy? Wyjaśnisz wszystko jak rodzice wrócą. A teraz proszę nie smutaj, bo mi też będzie smutno. Uśmiech Laura – Laura słysząc słowa chłopaka mimowolnie się uśmiechnęła. - I tak ma być cały czas – dodał.

-Evelyn wyszła do Raini, a rodzice nie wiem kiedy wrócą. Mam wolny dom.. no więc, co robimy? - Laura zaczęła.

-Może obejrzymy jakiś film? Za 10 minut w telewizji będzie leciał „Straszny film 5”. Możemy go obejrzeć.

-Z chęcią. To ty tu przyszykuj, a ja zrobię popcorn.

Brunetka wstała z kanapy i ruszyła do kuchni. Wyciągnęła z szafki torebkę popcornu i gotowy wstawiła do mikrofalówki.

~ ♥ ~

Rydel siedziała w kuchni popijając herbatę. Bardzo lubiła tak w spokoju usiąść i pomyśleć samotnie. Herbata była jej ulubionym napojem. Zaczęła rozmyślać nas związkiem Ross'a i Laury. Wiedziała iż blondyn zranił Laurę i ona ciągle o tym pamięta. Właściwie oni znają się dopiero kilka miesięcy. Polubiła Laurę i nie chciała, aby Ross ją zranił, czy odwrotnie. Była szczęśliwa razem z nimi. Wiedziała, że Ross jest zdolny do wszystkiego, jednak wierzyła że nic głupiego nie zrobi. Wstała i zmyła kubek po herbacie. Postanowiła pójść i się przewietrzyć. Świerze powietrze na pewno dobrze jej zrobi, zwłaszcza że rzadko gdzieś wychodzi sama. Zazwyczaj jest z rodziną i Ell'em. Weszła do swojego pokoju, gdzie ściany były różowe. Kochała swój pokój, ponieważ czuła się w nim bezpiecznie. Różowe ściany i łóżko dodawały tylko uroku. Miała też fortepian i keyboard, a z boku stała wielka szafa, gdzie Rydel mieściła wszystkie swoje ubrania. Wyciągnęła z niej swoją ulubioną sukienkę i skierowała się do łazienki, aby się przebrać. Przy okazji poprawiła lekki makijaż, czyli umalowała usta błyszczykiem. Nie lubiła się malować, jak to robią niektóre. Uważała, że lepiej jest być brzydką z natury, niż piękną z toną tapety. Po 10 minutach, gotowa do wyjścia wyszła z domu. Krzyknęła tylko do reszty domowników, że wychodzi i ruszyła. Szła przed siebie, bez celu. Wiedziała, że nie zabłądzi, bo znała już to miasto „jak własną kieszeń”. Postanowiła przejść się do jej ulubionego miejsca, jakim jest polana nad rzeczką. Miejsce jest zazwyczaj mało zaludnione. Usiadła na trawię obok rzeki i zaczęła się patrzeć w swoje odbicie w wodzie. Nie zauważyła, że obok niej dosiadł się jakiś nieznajomy chłopak. Był on wysokim brunetem o pięknych niebieskich oczach. Po chwili chłopak chrząknął przez co, Rydel odkręciła w jego stronę głowę. Na jej twarzy pojawił się grymas. Nie widziała tego chłopaka, nigdy wcześniej. Chłopak powiedział : „Hej”.

-Emmm.. znamy się? - zdziwiła się blondynka.

-Nie, przepraszam.. mogę pójść.. - chłopak już zaczął wstawać, kiedy Ryd zaśmiała się i pociągnęła go za rękę. Chłopiec dziwnie spojrzał na towarzyszkę.

-Nie bój się, nie gryzę. Zapewne jesteś nowy, bo nigdy wcześniej cię tu nie widziałam – uśmiechnęła się.

-Tak, jestem nowy. Wczoraj się tu przeprowadziłem z rodzicami.. I całkowicie nie wiem gdzie tu co jest.. szczerze mówiąc zabłądziłem i wlazłem tu.. mam nadzieję, że pomożesz mi wrócić do domu – Rydel zachichotała. Chłopak wydawał się być jej sympatyczny. Wstała i pomogła to samo zrobić chłopakowi.

-Oczywiście, że ci pomogę. Na jakiej ulicy mieszkasz? - zapytała.

-17435 Septo Street (ulica istnieje ! - od aut.) W ogóle to jak się nazywasz?

-Rydel Lynch.. a ty?

-Rydel.. Rydel.. czekaj ty to jesteś ta z R5? Masz niesamowity głos !

-Haha.. dziękuję, miło mi to słyszeć. Tak, jestem tą z R5. Dziwne, że chodzę sama po parku prawda? Nie martw się, nie jestem zapatrzoną w sobie gwiazdką.. Oddzielam życie prywatne, od służbowego – zaśmiała się.

-To dobrze. Ja jestem James (czyt.Dżejms) .

Rydel wraz z nowo poznanym chłopakiem; James'em szła pod ulicę w której mieszkał chłopak. Udawało im się rozmawiać, na wszystkie możliwe tematy. Bardzo dobrze się dogadywali, poznali się już wystarczająco. Chłopak dał blondynce swój numer telefonu i wszedł do domu. Rydel zapisała go do telefonu i uśmiechnęła się pod nosem. Zaczęła iść w drogę powrotną do domu.

~♥~

W tym samym czasie, kiedy Rydel świetnie się bawiła z James'em, reszta zespołu siedziała bezczynnie na kanapie. Rodzeństwo nie miało nic ciekawego do roboty. Już nie długo czeka ich długa trasa koncertowa, a ręka Rikera ciągle nie jest sprawna. Ciągle mieli nadzieje, że jednak uda się, aby wyzdrowiała, jednak tak nie jest. Widać to Ryland będzie musiał go zastąpić.. Ross i Rydel wyszli, a Rocky, Riker oraz Ryland siedzieli i czekali na powrót rodzeństwa. W telewizji nic ciekawego nie leciało, więc nudy nie można było zastąpić filmem.

-Oni chcą zostać na noc na dworze, czy jak? Już dochodzi 21.. A po Ross'ie i Rydel ani śladu – powiedział Riker. Mark i Stormie zmęczeni leżeli w sypialni. Dziś mieli strasznie pracowity dzień.

-Ja nie wiem.. może za chwilkę wrócą – w tym samym czasie, drzwi do domu się otworzyły i wkroczył do nich Ross oraz Rydel. - O wilku mowa – powiedział Rocky.

-Cześć ! - Ross i blondynka podeszli do rodzeństwa. Usiedli obok nich.

-Co tak długo? Wiecie, że na dworze już ciemno? Dochodzi 21..

-Tak Riker, wiemy. Przepraszam, ale zagadałam się z chłopakiem.. w sensie innym niż ty myślisz.. a Ross? Ross to ja nie wiem co robił – oznajmiła Rydel. Wszyscy wyczekująco spojrzeli na siostrę. - No co?

-Mówisz, że zagadałaś się z chłopakiem? - Ryland zrobił „brewki”. Dziewczyna się zaśmiała i wyjaśniła – Tak, poznałam chłopaka, który się zgubił w mieście. Pomogłam mu dojść do domu, dlatego tak długo mnie nie było. Nic więcej kochani – uśmiechnęła się.

-Jasne, jasne.. - Ross i tak nie dowierzał w słowa siostry. Wiedział, że na pewno nie tylko podprowadzała go do domu, lecz zdobyła jego numer czy poznała się z nim bardziej. Znał siostrę na wylot.

Rydel przewróciła oczami i spojrzała na Ross'a .

-A ty kochany braciszku? Uciekłeś nam tak z Laurą a wróciłeś w nocy.. co wy tam robiliście?

-Seansik filmowy – zaśmiał się.

-Tylko tyle? - zdziwił się Rocky.

-A na co wy czekacie? Co my mielibyśmy niby robić? - spojrzał z lekkim zdenerwowaniem na brata.

-Emmm.. nie wiem. Koniec tematuuu ! Wiecie, że trzeba się chyba położyć spać? Trasa nadchodzi wielkimi krokami, a prób wciąż robiliśmy mało.. Jutro musimy wstać wcześniej i poćwiczyć – oznajmił brunet.

Reszta rodzeństwa przytaknęła i ruszyła do swoich pokoi, aby w końcu położyć się spać.

~♥~

Po opuszczeniu domu przez chłopaka, Laura z niepokojem ruszyła do pokoju. Jej rodziców ciągle nie było w domu, a Vanessa także była poza domem. Wzięła do ręki telefon i wybrała numer do przyjaciółki. Szybko się rozłączyła, ponieważ usłyszała dźwięk otwierających się drzwi. Zbiegła na dół, gdzie zastała Evelyn i Vanessę z rodzicami.

-Gdzie wy byliście? Martwiłam się o was, zniknęliście na cały dzień – zwróciła się do Van i rodziców. - I dlaczego wróciliście razem z Ev? Przecież ona z wami nie poszła – zdziwiła się.

-Zgarnęłyśmy ją po drodze, bo szła sama – powiedziała Ness.

Laura odetchnęła i powiedziała, aby Ev zostawiła ich samych, a poszła się położyć. Chciała sama porozmawiać z rodzicami, aby mogli jej wyjaśnić dzisiejsze nagłe zniknięcie. 

~~~~~~~~

Płakać mi się chcę. Normalnie chcę mi się płakać.. Dlaczego ja już nie potrafię pisać tak jak kiedyś? ;(( Mój styl pisania popsuł się o 180 stopni.. bardzo chcę pisać tak jak kiedyś ;<<

Przepraszam was za ten rozdział, bo jest taki dziwny i nie złożony.. chciałam już rozpocząć wątek z Rydel. 

I nie martwcie się że teraz jest Raura, bo wiem że nie każdy za nią przepada .. Już nie długo zacznie się dziać dużo akcji.. tyle, że mi nie przychodzi łatwo napisanie jej.. psuję się :// Trudno, musicie przeboleć moje rozdziały. 

Kocham Was , 

~`Weronika i Wiktoria ;**